Nie tylko zielona herbata z pigwą się skończyła.

Planuję, a planowanie moje zawiera się w ścisłym znaczeniu słowa planowanie, nie wykracza poza to słowo, to znaczy planuję tylko, bez w ogóle jakiegokolwiek zamiaru wcielenia planu w czyn. Planuję dla planowania, planowanie moje sprawdza się jedynie wtedy, kiedy planuję bez konsekwencji. Planuję, a potem tych planów nie spełniam, ale planuję, bo lubię i ludzie mam was gdzieś, chociaż czasami miałabym ochotę wcielić plan w czyn, ale jestem zbyt leniwa. A może po prostu nie należy liczyć na to, że planowanie stanie się czymś więcej, bo może nadejść rozczarowanie. Ale czasem tak by się chciało, żeby się stało, żeby się ziściło, nie mylmy pojęć, marzenia są po to, by nic z nimi nie robić. Ja planowanie przyrównałam do marzeń, to głupie i nieodpowiedzialne, jak się planuje, to się liczy na coś. Ja nie liczę, żeby się nie zawieść. Takie moje życie szaro-brudno-nijakie, zupełnie jak budynek Liceum, do którego udam się pierwszego września rano, z galaretowatymi nogami, grymasem złości na twarzy, walcząc ze strojem galowym. Po raz setny poprawię podwijającą się spódnicę, tupnę nogą, przestraszę się tych wszystkich ludzi. Nie ucieknę, bo tak właściwie jestem szalona-zielona tylko w głowie, fruwają w środku jasne anioły, ale nikt ich nie czuje, tylko ja. W środku odbywają się najważniejsze wybory, o których wiem tylko ja, nikt nie zna mnie tak dobrze i dlatego tak mi trudno żyć ze sobą. I w sumie nie dziwię się, że mnie ludzie nie wybierają, sama bym siebie nie wybrała. Wieże wielkich miast kwitną w moim sercu, nie pasuję do dzisiejszego świata gołych dup i cycków na wierzchu, wszechogarniającej żądzy posiadania wszystkiego, co „najlepsze”. Siądę sobie w kącie cichutko i będę na arenie mojego życia odnosić malutkie zwycięstwa nie dla świata, który powie, że przegrywam. Nie, nie jestem szczęśliwym idiotą, a o to należy bać się najbardziej. Pierwsza piosenka Marka Grechuty w wykonaniu Grzesia Turnaua. Mam sentyment do oryginału, ale to wykonie też piękne. Druga optymistyczna i z humorem. Dodać głos Wojtka Manna z radiowej Trójki (którą promuję gdzie się da)i przesłanie i... można słuchać.