Całujcie mnie wszyscy w dupę

Chciałabym pracować w teatrze. Aktorką nie mogę zostać (trzeba umieć śpiewać, a ja fałszuję, a poza tym często miewam problemy z gardłem). Dlatego chcę być kierownikiem literackim w teatrze. A oprócz tego robić korekty. Myślę, że byłabym dobrą korektorką. Z rozległą wiedzą ogólną, znajomością angielskiego (już wkrótce, na razie się uczę), łaciny i (może) niemieckiego. Po polonistyce oczywiście. Może ewentualnie jeszcze doszłyby do tego korepetycje, albo, tak jak Ciocia Aneta, uczyłabym obcokrajowców j.polskiego (do tego potrzebny jest specjalny kurs, no, zobaczymy). Biblioteka też wchodzi w grę, ale jest już na dalszym miejscu, chociaż trochę mnie ciągnie. Albo praca w antykwariacie, to by było coś. Zobaczymy jak skończę studia. Pisać bym mogła. Ha, marzenie. Z tego się nie da wyżyć. A może jednak? Będę biedować, ale czego się nie robi dla satysfakcji. Albo i wszystko naraz. Lubię to, ważne, żeby praca dawała satysfakcję. W gruncie rzeczy wcale nie dorosłam, więc takie rozważania nie mają żadnego sensu :) Psychicznie jestem nadal w Dolinie Muminków, chociaż zostawiam sobie i miejsce na wiele bólu. Jestem już dużą dziewczynką, może czasem naiwną, ale przeważnie myślę trzeźwo. Maskuję smutek ironią i sarkazmem, ale serce płacze. Może nie powinnam się tak bardzo przejmować światem? W końcu i tak wszyscy zginiemy. Za wrażliwa jestem, tego nie widać. Większą część życia udaję, bo gdybym tego nie robiła, to ludzie by mnie zniszczyli. W zasadzie nie wiem, czy jest osoba, która zna mnie naprawdę. G. jest chyba na dobrej drodze :) A więc dla ludzi już chyba zawsze będę Małą Mi – małą, wredną i czepialską. Ale nie obchodzi mnie, co ludzie powiedzą, ważne, żebym ja czuła się dobrze. Mam tą garstkę przyjaciół i wystarczy. Otwieram wczoraj „Niehalo” Ignacego Karpowicza, a tam już na pierwszej stronie przekaz obrazujący wszystkie cechy życia: Jakiekolwiek podobieństwo do rzeczywistych postaci, książek, relacji i stosunków międzyludzkich nie jest wynikiem zamierzeń autora. Jest wynikiem ciągłego namnażania się, które sprawiło, że nic już nie zdarza się po raz pierwszy, tylko powtarza do bólu i znudzenia. Clou sprawy zostało w tym zawarte. A dla tych, którym się coś nie podoba: Nie czytajcie! I mam was w dupie. Piosenka aktorów warszawskiego Teatru Roma, z tekstem Juliana Tuwima (Tuwim dla dorosłych), niestety okrojonym. Tutaj całość (link się nie wiadomo czemu nie chce wstawić, więc musi być tak)http://http://www.eioba.pl/a/1rg5/calujcie-mnie-wszyscy-w-dupe-wiersz-j-tuwima" A teraz proszę państwa mój autorski przepis na autorski jogurt domowy truskawkowy (te sklepowe są do kitu, za słodkie, chemiczne i w ogóle ble). Potrzebujemy: truskawki, jogurt naturalny, cukier, widelec. Z truskawek robimy widelcem ciapaję, dodajemy jogurt i cukier według gustu. Mieszamy, mieszamy, mieszamy i e-voila! Fanpack HD gotowy! To znaczy jogurt.