Błogosławię zło. Wspomnienie Boga.

Napisać coś o mistrzu, to wielka sztuka. Dlatego obawiam się, że coś spieprzę. Oczywiście nie będę analizować, ani oceniać, ale sama wzmianka o Jacku Kaczmarskim powinna być na wysokim poziomie, a tak coś czuję, że to się nie uda. Najlepszy poeta, jaki kiedykolwiek chodził po tej ziemi brzmi pretensjonalnie, ale tak myślę o Kaczmarze. Jego piosenki zawierają w sobie samo życie. Nie lubię lirycznych ballad o miłości i on takich nie pisze. Nawet jeśli czytam wiersz o jego żonie nie ma tam przesłodzonych, przelukrowanych zwrotów, jakie zdarzają się w utworach poetyckich. Nie przeszkadzają w czytaniu zawiłe, naciągane metafory, które nie wnoszą nic do tekstu, a są tylko po to, żeby być. Jego wiersze, utwory zawierają odniesienia do historii i mitologii, bo Kaczmarski należał do jeszcze tego pokolenia, wychowanego w świadomości własnych korzeni i historii. Wiedział, że aby zrozumieć przemiany polityczne i społeczne trzeba posiadać jakąkolwiek wiedzę historyczną, takiej świadomości nie mają już dzisiejsi wyborcy. Olewać historię można, ale głosować na ładną, błękitną koszulę to głupota.( koniec wtrącenia). Kaczmarski postępował zgodnie ze zdaniem wyjętym z wiersza "Przeczucie.(Cztery pory niepokoju)" - "Pamiętamy co było, więc wiemy, co będzie."Mogłabym jeszcze długo wpadać w zachwyt, ale nie o to chodzi. Powiem tylko na koniec, że Kaczmarski nie cierpiał "Murów" (kto wie o co chodzi, ten wie o co chodzi)które przez ludzi zostały uznane za jego sztandarowy utwór. Rzygał nimi. A więc - jeśli ktoś w ogóle kojarzy Kaczmarskiego, to z jakimi piosenkami? Mury, Obława ( o Obławie II, III czy IV raczej nikt nie słyszał) Nasza Klasa, ewentualnie Sen Katarzyny II. Koniec. Aha, w liceum przerabiają chyba Przechadzkę z Orfeuszem. Tymczasem dorobek jaki zgromadził przez pięć lat funkcjonowania na scenach studenckich już wtedy wystarczyłby by zapewnić mu nieśmiertelność. Setki innych piosenek, nieznanych powszechnie błagają by ktoś je odkrył na nowo. Niestety ludzie wolą gołe dupy od prawdziwego talentu. Kaczmarski w dużej mierze ukształtował mój światopogląd i spojrzenie na wiarę (wbrew temu, co się powszechnie sądzi nie był ateistą)oraz życie w ogóle. Był to człowiek, który poprzez sztukę patrzył na świat i sztuką wyrażał siebie. Kiedy umarł, można powiedzieć, że skończyła się pewna epoka. Dlatego cokolwiek będę robić, to z jego słowami na ustach i w pamięci. Jacek potrafił. Dla tych, którzy myślą, że Kaczmarski był ateistą, od 7.30