Wpadłam w łapy żelatyny

Ja pamiętam Milki Way'e kupowane przez tatę na stacji benzynowej, luksusowego wiśniowego "uniaka", toczącego się po drodze w rytm Trójki. Zwłaszcza "Baśkę" pamiętam z radia (rany xD). Oprócz tego ciastka przekładane marmoladą i Kubusia Puchatka na święta.

Ale od początku. UwG swoim wpisem mnie zainspirował i zgapię od niego temat. Będzie nieopanowanie refleksyjnie.

Pierwsze skojarzenie z dzieciństwem, to oczywiście dziadkowie. Zbijanie sopli w zimie, żeby nikogo nie uderzyły. Wspomniane ciasteczka, pieczone przez babcię. Kiedy skończyły się ciasteczka, to jakby skończyło się dzieciństwo. Próby lepienia bałwana. Rano ser z miodem i mleko. Wyławianie kożuchów.

Muzyka. Dużo muzyki, a przede wszystkim radiowa Trójka. Trójka od kolebki, od urodzenia. Moja miłość od kolebki. Już się od tego nie uwolnię, to zostało mi wszczepione podskórnie.

W ogóle święta były wtedy magiczne. Teraz nie są. Wcale. Nie wiem, gdzie uleciał tamten nastrój, tamta moc, ale teraz Wigilia jakoś przelatuje. Ciągle towarzyszy mi "Karp", piosenka programu Trzeciego Polskiego Radia, świąteczna. Charakterystyczna. Coraz więcej pamiętam. Wypierałam to, ale teraz wkroczyłam do rzeki i płynę wgłąb.

Sanki, przejażdżki rowerowe i to, że zostałam prze pewnego rtowerzystę stratowana. Oglądanie Jamesa Bonda przed szkołą. Z powodu drugiej zmiany. Obiady u babci.

Kursowało się tak między Czechowicami, a Bielskiem.

Karp IV - Restauracja

Słowa: Artur Andrus

Muzyka: Wojciech Kaleta

Wykonawcy: Artur Andrus, Piotr Baron, Michał Kowalewski, Wojciech Mann,

Marek Niedźwiecki, Artur Orzech, Kuba Strzyczkowski, Halina Wachowicz,

Grzegorz Wasowski oraz Kwartet Rampa.

"Karp IV - Restauracja"

Krok po kroku, krok po kroczku,

Ciągnie sanie koń,

Od woźnicy woń,

Nie rumianek to, nie mięta,

Znak, że chyba idą święta,

Idą święta, idą święta.

Posłuchajcie drogie dzieci,

Jak w pradawnych wiekach,

Karp ubogi złowił w sieci

Złotego człowieka.

Była to kobietka mała

(A dokładnie Gienia),

Prakarpiowi obiecała

Spełnić trzy życzenia.

Krok po kroku, krok po kroczku,

Leci sobie ptak,

Dziwnie, bo na wznak,

A, że rzadko tak się zdarza,

Leci do weterynarza,

Idą święta, idą święta.

Karp zażądał:

Niech mi Gienia podaruje zatem

Trochę ciepła, pożywienia

I kontakt ze światem,

Złota Gienia się zamienia

W czarodziejskim stylu,

Hokus pokus w Puchar Świata

W Wędkarstwie i Grillu.

Krok po kroku, krok po kroczku,

Skacze sobie mysz,

Skacze sobie wzwyż,

A gościńcem idą chłopi

Szukać szczęścia lub czasopism.

Idą święta, idą święta.

Teraz drogie dzieci wiecie,

Że każde zmartwienie,

Każdy problem na tym świecie,

Jest przez jakąś Gienię.

Pech karpiowi towarzyszy

Zawsze kiedy w sumie,

Czegoś Gienia nie dosłyszy,

Albo nie zrozumie.

Krok po kroku, krok po kroczku,

Najpiękniejsze w całym roczku,

Idą święta, idą święta.

Słuchaczu Drogi! Życzymy Ci,

Abyś nie zwariował,

Jak ci, którzy to śpiewają

I ten, który pisał słowa.

Idą święta.

Biegnie, biegnie łoś,

Ma przypięte coś,

Ma przypiętą na ogonie

Informację, że to koniec.

Tak, mój ulubiony karp, którego oczywiście nie ma na You Tubie. Końcowego łosia, śpiewał, a raczej melorecytował Wojciech Mann (och, ach, ich <3).

Oprócz tego przedszkolne parówki i Tygrysek. I mój przedszkolny chłopak!

Nie mogę zapomnieć o Musierowicz, czytanej w gorączce (miało się tę skłonność do choróbstwa, wszystko się człowieka czepiało)pod kołderką.

W zasadzie mogę tak wymieniać dowolnie długo. Tylko po co? To są moje wspomnienia, które tylko dla mnie są magiczne. All