Zagryzam Koper

Mój ty świecie, z milion lat świetlnych temu napisałam jakiś post na tymże wytworze wyobraźni człowieka z objawami nerwicy histerycznej. Nie było mnie dzięki temu, że trochę niechcący zagłębiłam się we własną edukację. Tak będzie zapewne w najbliższym czasie. Szkoła (szlachetne I Lo im.Mikołaja Kopernika) zajmuje mi większą część życia i gdyby nie to, że koniecznie i nieodwołalnie muszę zdać maturę rzuciłabym to wszystko w cholerę i sama organizowała sobie czas. W inny, bardziej praktyczny i ciekawy sposób, niż zgłębianie drugiego filaru ubezpieczeń, dysocjacji jonowej, logarytmów, konurbacji i innych świństw. Zasuwam porządnie, efekty jakieś są, więc zamierzam to podtrzymać, bo cztery pały na nowy semestr prężą wyzywająco grzbiety, stroszą się i plują. Nie zamierzam tego znosić. Ze spaniem też jest gorzej niż zazwyczaj, bo czasu jest jakby troszkę mniej niż potrzebuję. I wiecie co? Szkoła nawet nie byłaby taka zła, ale tej nauki jest za dużo. Wszystkie wyspy i półwyspy świata, tysiące słówek a angielskiego i niemieckiego, gramatyka z łaciny, wzory z fizyki, mnóstwo kartkówek z matmy, polski, historia II wojna (mnóstwo dat, nazwisk, miast, czołgi, statki, broń itepede)i mogę wymieniać w nieskończoność. Przy czym tylko w jednym liceum w Bielsku tak jest. Przytoczę pewną rozmowę:

Koleżanka z innej szkoły: O Boże, jest tak dużo nauki, no kto to widział!

Mańka, czyli ja: No, faktycznie.

K: Ja już nie wyrabiam, na imprezy nie mogę chodzić!

Mańka: To ile macie tych sprawdzianów w tygodniu?

K:Jeden.

No comment. Poziom żenady... Nie, nic nie będę mówić.

A teraz siedzę sobie z lapkiem na kolanach i wsłuchuję w muzykę klasyczną, bo mam jutro kartkóweczkę z Woku. Miło, przynajmniej jest to lepsze niż deuter na fizyce.

Marika bardzo adekwatna do muzyki klasycznej, ale daje mi tyle energii, że Mozart, Bach, Beethoven i inni muszą wybaczyć.