Przystanki

Ponieważ przystanki autobusowe (i nie tylko) odgrywają w moim życiu sporą rolę, a w autobusach spędzam część dnia, postanowiłam opisać fenomen komunikacji miejskiej.

Przystanek autobusowy to element infrastruktury punktowej systemu transportu zbiorowego- jak poinformowała mnie ciocia Wiki- Jest to wyznaczone miejsce oczekiwania przez pasażerów oraz zatrzymania i postoju[...]. Przystanki mogą posiadać wiaty chroniące pasażerów przed warunkami atmosferycznymi.

Słowa kluczowe:

> Transport zbiorowy: O tak, w tym nasza polska komunikacja wyspecjalizowała się do perfekcji. Tłumy ludzi ściśniętych na mikroskopijnym kawałku przestrzeni (jakiej przestrzeni, do diabła?). Zazwyczaj muszę wąchać licealistów, wciśnięta między nich a szybę, z tym, że na każdym zakręcie misterna układanka z ludzkich ciał musi runąć. Splątane kończyny i czerwone, spocone oblicza, nabrzmiałe od wysiłku wchłonięcia jakiegokolwiek tlenu, by utrzymać się przy życiu jeszcze piętnaście, dwadzieścia minut, zwalają się na mnie i rozpłaszczają na szybie me zacne oblicze.

> Oczekiwanie: na mrozie, deszczu, śniegu, wietrze, w temperaturach ujemnych i wysokododatnich, gdy do dzwonka jeszcze dziesięć minut itpede. Polski pasażer, nie tylko autobusowy, oczekiwać może ciągle, bo pociąg osobowy z Warszawy Wschodniej do Bielska-Białej wjedzie na tor trzeci przy peronie siódmym. Oczywiście z opóźnieniem.

>Wiaty chroniące pasażera: o tak wiaty są, bez szybki oczywiście. I co ochroni biednego pasażera w poniedziałkowy poranek przed listopadowym chłodem?

Mimo wszystko przystanki mają charakterystyczny klimat, o którym się nie myśli, będąc chłostanym mrozem po twarzy, gdy autobus mający przyjechać o szóstej czterdzieści spóźnia się już dwadzieścia minut.

- Przystanki. Cóż, z przystankami wiążą się moje liczne wspomnienia i refleksje. Powróciwszy właśnie do kraju, ujrzałem z niedowierzaniem, że- nie wiedzieć, kiedy i jak - przystanki nasze upodobniły się tu do francuskich. Dziś właśnie uderzyło mnie wspomnienie( to takie typowe dla wspomnień: uderzają bez ostrzeżenia) przypomniałem sobie mianowicie rok 1988, kiedy to wraz z grupką przyjaciół oraz fanów mej osoby[...] dokonałem happeningu ulicznego o tematyce wolnościowej.[...] Rzecz działa się w sytuacji społeczno-politycznej, której wy pamiętać nie musicie. Happening mój odbywał się pod hasłem "obalcie mury!" (i faktycznie, niebawem obalono mur berliński), zaś miejscem akcji był tamten, o, przystanek autobusowy.[...] Wyrażając się ściślej, miejscem akcji była wiata przystanku, wykonana z falistego, ohydnego winiduru w brudnym kolorze cytrynowym.[...] Skupię się jedynie na problemie wiaty. Pamiętam, że wówczas, obserwując udręczone tłum, współrodaków pomyślałem: "Kiedy na przystankach pojawią się daszki, pod którymi starczy miejsca dla wszystkich oczekujących?"

M.Musierowicz Imieniny

Odpowiedź jest prosta, Bernardzie. Już się pojawiły. tylko natychmiast zostały zbite.