Fart życia

Jestem już po koncercie 19 marca. Było czadersko, ale nie mogło być inaczej, albowiem grała Apocalyptica (fanfary, oklaski, morze confetti).

Mańka, która nigdy nie potrafi zrobić niczego porządnie i normalnie, jak przystało na człowieka zbliżającego się do pełnoletności, za późno się obudziła z rezerwacją biletów. W związku z tym zostały jej miejsca daleko w tyle lub dostawki. Wybór padł na dostawkę, bo znajdowała się bliżej na planie sali.

Za dostawkę zapłaciłam 99 zł. Kiedy dotarłam na miejsce siadłam bez pardonu w rzędzie 8, zaraz obok mojej dostawki, coby jeszcze skorzystać z miejsca z oparciem, zanim przez 2,5 godziny będę zajmować pozycję zgięcia w pałąk. I tu tkwi cały sens sprawy - trzy miejsca w rzędzie 8 pozostały wolne, więc siedziałam na miejscu za 180 zł, zapłaciwszy 99. Blisko zespołu i do tego w miarę pośrodku. Poszczęściło mi się.

Miejsca siedzące sobie chwalę, bo coś widziałam i nie było pogo. Jak słusznie już pewna dziewczyna zauważyła, przy 160 wzrostu można pogo nie lubić, bo widok jest przerywany. Oglądać koncert falowo, w przerwie pomiędzy jednym skokiem bliźniego, a drugim nie jest moją domeną. A i tak od połowy koncertu wszyscy stali, bo trudno było zachować postawę siedzącą.

Koncert mojego życia, jestem przeszczęśliwa.

To macie Perttu w Sali Kongresowej:

Podobno mu się podobała :)

I ja tam byłam, wodę i soczek piłam.